هتل بلوط تهران و هتل بلوط
سفرنامهنویسان خارجی دوران قاجار وقتی میخواستند تهران را توصیف کنند یا وضع خانهها و خیابانها مینوشتند یا موقعیت شهر را به صورت کلی مد نظر قرار هتل بلوط آدرس میدادند. بازار، میدان توپخانه و بهارستان تنها جاذبههای تهران آن عصر به شمار میآمدند و مسافر خارجی گزینههای زیادی در تهران برای دیدن پیش رو نداشت. اما امروزه اوضاع به گونهای هتل بلوط تهران دیگر است؛ دیدنیهای متعدد تهران توریستها را به چالش میکشند که در زمان محدود خود از کدام یک دیدن کنند. کنت دو گوبینوی فرانسوی در سال 1233-1234 دربارهی هتل بلوط تلفن بازارهای تهران مینویسد: «این بازارها، که در فصل زمستان گرم و در تابستان خنک است، محل اجتماع قسمت عظیمی از سکنهی شهر میشود. کاسبان چهارزانو یا دوزانو روی قالیهایی در را با سلیقهی مخصوصی چیدهاند که ما مغربزمینیها از روی آنها تقلید کردهایم. بخشی از خریداران زنان هستند که بیشتر در رستهی کفاشان و پارچهفروشان دیده میشوند.لوطیها، در حالی که کلاه را کج هتل بلوط صبحانه گذاشته و دست را روی قمه نهادهاند، از میان زنان و مردها حرکت میکنند. فروشندگان میوه، کره، پنیر، آجیل و کالاهای خود را روی الاغهای زیبا و سفید بار کرده با نواهای هتل بلوط گوناگون آواز میخوانند و در طی آواز کالاهای خود را نیز تبلیغ میکنند و آب به دهان رهگذران میاندازند. در این میان، نابینایان هتل بلوط رستوران و گدایان شعرهایی به آهنگهای مختلف میخوانند. صحبت از اخبار روز و اتفاقات حرمسرای ناصرالدینشاه نقل محافل دکانهای بازار است».